Polyphemus

Ο καλλιτέχνης Κώστας Πολυχρονόπουλος γεννήθηκε το Σεπτέμβριο του 1969 σε μια οικογένεια με παράδοση 120 χρόνων στην τεχνική μετάλλου. Από μικρή ηλικία ήρθε σε επαφή με καλλιτέχνες και, όπως ήταν φυσικό, επηρεάστηκε από τον τρόπο σκέψης τους και τη δυνατότητα έκφρασής του μέσω της Τέχνης. “Η οικογένεια με την εμπειρία της μού έδωσε την ώθηση ενώ, μέσα στα στούντιο των καλλιτεχνών βρήκα την έμπνευση μέσω της ιστορίας και της ομορφιάς της Ελλάδας”, όπως ο ίδιος σημειώνει χαρακτηριστικά.

Στα πρώτα του βήματα, έφτιαχνε αγάλματα χρησιμοποιώντας ποικιλία υλικών και, αργότερα, μετάλλου. Το χυτήριο του πατέρα του ήταν για εκείνον “το μεγάλο σχολείο”. Εκεί έμαθε όλα τα μυστικά της μεταλλουργικής τεχνικής. Εκεί πειραματίστηκε με τα πρώιμα αγάλματά του και εκεί ένιωσε “το κάλεσμα”, όπως συχνά αναφέρει.

Τα αγαπημένα του υλικά είναι το κερί, ο πηλός και ο γύψος. “Όταν δουλεύω με κερί, ο ήχος των μελισσών που πετούν και η μυρωδιά από το μέλι γεμίζουν τα ρουθούνια μου ενώ, αισθάνομαι την ψυχή μου να ελευθερώνεται και μια αίσθηση γαλήνης να με πλημμυρίζει. Ο πηλός, από την άλλη μεριά, με την εύπλαστη μάζα και την απαλότητά του, με καθοδηγεί στο πώς να φέρω στο παρόν ό,τι είναι στο μυαλό μου. Ο γύψος, πάλι, είναι το υλικό που με βοηθά να φτιάξω τις μορφές μου σε καλούπια δίνοντάς του σχήμα”.

Τα γλυπτά κατασκευάζονται από χυτό ορείχαλκο (μπρούντζο), αλλά συχνά χρησιμοποιεί μία ειδική τεχνική με κερί – γνωστή από την αρχαιότητα – σύμφωνα με την οποία η επιθυμητή εικόνα σκαλίζεται πάνω σε μια μάζα κεριού, καλύπτεται με πηλό και ψήνεται σε ιδιαίτερα υψηλή θερμοκρασία.

“Λιώνω τον μπρούντζο στον κλίβανο – είτε πάνω σε γήινη επιφάνεια ή μέσα σε κερί – και νιώθω σαν τον Ήφαιστο, το Θεό της Φωτιάς! Το χρώμα της φλόγας με συναρπάζει.. Είναι η στιγμή που όλα παίρνουν μορφή, η στιγμή που ό,τι έχω σκεφτεί και ονειρευτεί παίρνει την ανάσα της ζωής και ξεπροβάλλει ζωντανό μπροστά μου. Κάθε δημιούργημα είναι μια κρυφή επιθυμία, ένα όνειρο ή ένα ταξίδι στα βάθη της ψυχής μου.. Κάθε δημιουργία είναι η απελευθέρωση μιας φυλακισμένης μέσα μου ιδέας που ψάχνει να βρει τον τρόπο να δραπετεύσει και να παρουσιαστεί.. Μέχρι να μπει και η τελευταία πινελιά, σχεδόν κρατάω την αναπνοή μου από την αγωνία και, μόλις το γλυπτό τελειώσει και το έχω στα χέρια μου και το κοιτάω, τα μάτια μου δακρύζουν από χαρά και η ψυχή μου αφουγκράζεται τους παλμούς μου να ηρεμούν..”

Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί ποικίλες τεχνικές όπως χυτό μπρούντζο πάνω σε πέτρα ή ακόμα και σε ξύλο ελιάς. Τα έργα του εκθέτονται σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, ενώ, πρόσφατα, ξεκίνησε να συνεργάζεται και με οίκους στο εξωτερικό.

“Μέσω της τέχνης μου, θα ήθελα η Ελλάδα, με τη φυσική της ομορφιά και την τεράστια ορμή της, να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο. Προσπαθώ να μοιραστώ την ιστορία μας και τη μακρά παράδοση της τέχνης του μετάλλου σε κάθε έναν που αγοράζει ένα αντικείμενο από τη συλλογή μου. Ο σκοπός μου είναι όσο το δυνατόν πιο πολλοί άνθρωποι να δουν την Αλήθεια της Ιδέας ακριβώς μπροστά στα μάτια τους και, έτσι, να ανοίξει μία πόρτα στο Φως..”

– Κώστας Πολυχρονόπουλος